Te Bang Om Te Huilen

Als begeleider werk ik intuïtief met mijn levenservaring, zakelijke achtergrond, brede opleiding en mijn jarenlange ervaring met paarden en mensen. Ik begeleid mensen en teams op hun innerlijke weg naar leiderschap en verbinding.

Er zijn van die momenten die je nooit meer vergeet. Jaren geleden stond ik in de supermarkt, bezig met mijn boodschappen, maar vanbinnen droeg ik een hoop onverwerkt verdriet met me mee. Je kent het wel, die dagen dat je gewoon door wilt gaan en hoopt dat niemand het merkt. Dan komt er iemand naar je toe en vraagt: “Hoe gaat het met je?” Automatisch zeg je “Goed hoor”, want dat is wat we doen, toch? Maar deze persoon was niet tevreden met mijn eerste antwoord. Ze vroeg door. En daar stond ik, in de winkel, met het gevoel dat de tranen op elk moment konden komen. Alles in mij wilde dit tegenhouden. Niet hier, niet nu, niet in het openbaar. Ik voelde me zwak en ongemakkelijk. Dus ontwijk ik haar vragen en probeer het gesprek op iets anders te brengen, hopend dat ze mijn ongemak niet zou opmerken.

Gelukkig stopte ze met doorvragen en kon ik mijn weg vervolgen, maar het gevoel bleef hangen. Terwijl ik verder mijn boodschappen deed, gingen haar woorden door mijn hoofd. Het was zo lief van haar om oprecht te vragen hoe het met me ging. Alleen de plek, midden in de supermarkt, voelde zo ongemakkelijk. En toch, diep van binnen, wilde ik zo graag vertellen hoe het écht met me ging. Dat ik verdrietig was, dat ik me verloren voelde en het even niet meer wist. Maar ik kon het niet. Het leek alsof de woorden vastzaten, alsof ik niet sterk genoeg was om het te delen.

Nu, vele jaren later, kijk ik daar anders op terug. Ik heb al veel mogen helen en geleerd dat het oké is om je emoties te uiten. Dat het juist een teken van kracht is om te voelen en te delen. Soms denk ik terug aan dat moment en realiseer ik me hoeveel moed er eigenlijk nodig is om je kwetsbaar op te stellen. En dat het, ook al voelt het spannend, zoveel opluchting kan geven om te vertellen wat je echt voelt.

Ken je dat gevoel? Dat je even niet weet hoe je verder moet, dat het allemaal teveel lijkt? Je bent niet alleen. Als paardencoach help ik je om die gevoelens te onderzoeken en te helen. Paarden voelen onze emoties haarfijn aan, zonder oordeel, en kunnen je op een heel natuurlijke manier helpen om weer in balans te komen. Ze laten je zien wat je misschien zelf nog niet ziet.

Dus mocht je op dit moment vastlopen, niet goed weten hoe je verder moet, of gewoon even een helpende hand nodig hebben, stuur me dan een berichtje. Samen kijken we hoe ik je kan helpen om die volgende stap te zetten. Je hoeft het niet alleen te doen.

Gerelateerde berichten

Achtbaan van emoties

Achtbaan van emoties

Stel je voor dat je in een achtbaan zit. Je klimt langzaam omhoog, voelt de spanning opbouwen, en dan, plotseling,...

Lees meer

0 reacties

Pin It on Pinterest

Shares
Share This