Je Ongeboren Kind Verwelkomen: Een Ziel die Altijd bij Je Hoort
Heb je er ooit bij stilgestaan dat de miskraam die je hebt meegemaakt niet zomaar een medische gebeurtenis was, maar dat dit wel degelijk een ziel was die bij je hoort? Misschien heb je die ervaring weggestopt, net zoals zoveel anderen doen, omdat het leven verder gaat en er geen ruimte lijkt voor dat verdriet. Maar ergens blijft het knagen. Er is iets dat om erkenning vraagt, dat zich niet zomaar laat wegduwen. Dat kind, die ziel, hoort bij jou, en als je het erkent, kan het je systeem compleet maken.
Voor mij begon dat besef pas jaren later. Mijn oudste dochter was nog geen jaar oud toen mijn moeder overleed. Wat een klap was dat. Het verlies van beide ouders binnen zo’n korte tijd voelde alsof mijn hele fundament wegviel. Maar zoals het vaak gaat, moest ik door. Het leven ging verder, met een kleintje om voor te zorgen en de constante druk van het dagelijks bestaan.
Een half jaar later was ik opnieuw zwanger, maar vanaf het eerste moment voelde ik dat er iets niet klopte. Toch gebeurde er niets. Mijn lichaam wilde de zwangerschap niet vanzelf loslaten, en uiteindelijk moest het operatief worden verwijderd. Ik onderging de ingreep, voelde het verdriet van het moment, en ging weer verder. Maar dat gemis, dat stukje van mijn ziel, bleef ergens sluimeren, onzichtbaar en ongezien.
Jarenlang ging ik door met mijn leven, tot dat stuk zich op een dag weer aandiende. Het verdriet om mijn ouders had ik grotendeels verwerkt, maar de ziel van mijn ongeboren kind vroeg nog steeds om erkenning. Het werd tijd om te stoppen met doorgaan en even stil te staan bij wat er was gebeurd. Afgelopen week, tijdens een intense sessie van heling, mocht ik dit kind eindelijk verwelkomen. Ik mocht het omarmen en erkennen als onderdeel van mijn leven, van mijn familie, van mijn systeem.
Vanaf nu zeg ik met een gerust hart: ik heb drie kinderen. Twee op aarde en één in de zielswereld. Die erkenning voelt als een bevrijding, als een puzzelstukje dat eindelijk op zijn plek valt. Mijn systeem is compleet. Er is geen kind dat “weg” is, want ook deze ziel hoort bij mij, bij ons.
Hoe zit dat bij jou? Heb jij ooit het verdriet om een miskraam of verloren zwangerschap kunnen aankijken? Heb je die ziel mogen verwelkomen in je systeem, of is het iets dat je, net als ik, lang hebt weggeduwd om verder te kunnen gaan? We kunnen denken dat het verleden niet meer invloed heeft op ons, maar de paarden laten keer op keer zien dat die oude stukken nog altijd in ons leven aanwezig zijn. Ze spiegelen wat wij onbewust wegstoppen en wijzen je de weg naar heling.
De kracht van paardencoaching is dat het je helpt om stil te staan bij wat je liever niet aankijkt. De paarden voelen wat er onder het oppervlak leeft, wat nog niet is doorvoeld, en helpen je die emoties op een zachte maar krachtige manier te verwerken.
Als jij voelt dat er een stuk in jou nog niet volledig is erkend of geheeld, nodig ik je uit om samen met mij en de paarden deze reis te maken. Of het nu gaat om een ongeboren kind, een ander verlies, of iets wat je diep van binnen raakt – de paarden kunnen je helpen om dat aan te kijken en los te laten.
Wil je je systeem compleet maken? Voel je welkom om dit proces samen met mij aan te gaan.
0 reacties